Tri kuće u centru Prištine koje su pripadale pokojnoj Sarini Konforti srušene su 2011. godine i na njihovom mjestu je napravljen parking. Njen sin Nisim, koji trenutno živi u Izraelu, predao je tužbu protiv Vlade Kosova na koju već dvije godine čeka odgovor.
U ovim kućama su do 1944. godine živjeli Ašer Salomon i njegova supruga Sarina Konforti, kada su Njemci streljali Salomona, a Sarinu tadašnje opštinske albanske vlasti sa troje djece deportovale u Albaniju. Nakon rata kuće su nacionalizovane, pripale Opštini Prištini, a Sarina je pokrenula tužbeni proces, nakon čega joj je imovina jednom vraćena pa ponovo oduzeta, i koji nakon njene nove tužbe nikada zvanično nije ni okončan.
"Kuće su oduzete i nikada joj nisu vraćene. Sudski postupak je vođen do 1957. godine kada se mama razboljela. Postupak nije završen, ostao je otvoren", kaže Konforti.
Njen sin iz drugog braka i pravni nasljednik Nisim Konforti je neposredno pred bombardovanje sa svojom porodicom otišao u Izrael, a pitanje ostavštine i nacionalizovane imovine pokojne Sarine ostalo je nerješeno.
Prema riječima Nisima Konfortija, on je 2009. godine zvaničnim putem obavjestio Opštinu Prištinu da ove kuće imaju vlasnika i da su i dalje pod otvorenim sudskim procesom, na šta je dobio odgovor da je za rješavanje ovog pitanja nadlježan Opštinski sud Priština.
"Kuće su i dalje u vlasinštvu opštine, one su oduzete i date opštini. Ja sada tražim da se te kuće vrate prvo na ime moje majke pa zatim na moje, jer ja moram da dokažem da sam njen sin", priča Konforti.
I pored toga, gradske vlasti odobrile su 2011. godine rušenje ove tri kuće u nizu u centru Prištine, u nekadašnjoj Vidovdanskoj a sada ulici Agima Ramadanija, i izgradnju parkinga na njihovom mjestu.
Konforti navodi kako se to dogodilo dva dana prije njegovog najavljenog dolaska radi novog pokretanja procesa i u isto vrijeme kada su na jevrejskom groblju u Prištini na kome je sahranjena i njegova majka nadgrobni spomenici devastirani iscrtavanjem kukastih krstova.
Konforti je odmah po dolasku podnio tužbu Opštinskom sudu za nadoknadu štete protiv Republike Kosova, Vlade Republike Kosova i Opštine Prištine, ali ni nakon dvije godine, iako je rok za obavještavanje o stanju procesa maksimalno šest mjeseci, nije još dobio nikakav odgovor.
“"U sporazumu o očuvanju spomenika kulture piše da se sačuvaju i sve kuće koje su ostale za vrijeme holokausta, međutim te iste godine su kuće srušene. Dvije godine ranije ja sam se obratio Opštini Priština, a 2011 predao tužbu Opštinskom sudu koji je trebao da mi najkasnije od šest mjeseci da neki odgovor, međutim do danas ja nemam nikakav odgovor od njih".
Konforti ističe da je o svom slučaju obavjestio Ambasadu SAD u Prištini i EULEX, kao i mnoge druge organizacije, ali da nije do sada dobio nikakvu pomoć u rješavanju svog slučaja i da ga stalno upućuju sa adrese na adresu.
Mi smo u EULEX-u pokušali da dobijemo dodatne informacije i nezvanično smo saznali da su oni upoznati sa ovim slučajem ali da ne mogu ništa preduzeti dok od gospodina Konfortija ne dobiju svu dokumentaciju na osnovu koje bi utvrdili da li je rješavanje ovog slučaja u njihovoj nadlježnosti.
Nisim Komforti, kako nam kaže, pokrenuo je još jedan sudski proces u Novom Pazaru za povraćaj drugog dijela imovine svoje majke i ujaka koga su 1943. u ovom gradu zaklali balisti a imovinu uzurpirali.
"Kuće su oduzete i nikada joj nisu vraćene. Sudski postupak je vođen do 1957. godine kada se mama razboljela. Postupak nije završen, ostao je otvoren", kaže Konforti.
Njen sin iz drugog braka i pravni nasljednik Nisim Konforti je neposredno pred bombardovanje sa svojom porodicom otišao u Izrael, a pitanje ostavštine i nacionalizovane imovine pokojne Sarine ostalo je nerješeno.
Prema riječima Nisima Konfortija, on je 2009. godine zvaničnim putem obavjestio Opštinu Prištinu da ove kuće imaju vlasnika i da su i dalje pod otvorenim sudskim procesom, na šta je dobio odgovor da je za rješavanje ovog pitanja nadlježan Opštinski sud Priština.
"Kuće su i dalje u vlasinštvu opštine, one su oduzete i date opštini. Ja sada tražim da se te kuće vrate prvo na ime moje majke pa zatim na moje, jer ja moram da dokažem da sam njen sin", priča Konforti.
I pored toga, gradske vlasti odobrile su 2011. godine rušenje ove tri kuće u nizu u centru Prištine, u nekadašnjoj Vidovdanskoj a sada ulici Agima Ramadanija, i izgradnju parkinga na njihovom mjestu.
Konforti navodi kako se to dogodilo dva dana prije njegovog najavljenog dolaska radi novog pokretanja procesa i u isto vrijeme kada su na jevrejskom groblju u Prištini na kome je sahranjena i njegova majka nadgrobni spomenici devastirani iscrtavanjem kukastih krstova.
Konforti je odmah po dolasku podnio tužbu Opštinskom sudu za nadoknadu štete protiv Republike Kosova, Vlade Republike Kosova i Opštine Prištine, ali ni nakon dvije godine, iako je rok za obavještavanje o stanju procesa maksimalno šest mjeseci, nije još dobio nikakav odgovor.
“"U sporazumu o očuvanju spomenika kulture piše da se sačuvaju i sve kuće koje su ostale za vrijeme holokausta, međutim te iste godine su kuće srušene. Dvije godine ranije ja sam se obratio Opštini Priština, a 2011 predao tužbu Opštinskom sudu koji je trebao da mi najkasnije od šest mjeseci da neki odgovor, međutim do danas ja nemam nikakav odgovor od njih".
Konforti ističe da je o svom slučaju obavjestio Ambasadu SAD u Prištini i EULEX, kao i mnoge druge organizacije, ali da nije do sada dobio nikakvu pomoć u rješavanju svog slučaja i da ga stalno upućuju sa adrese na adresu.
Mi smo u EULEX-u pokušali da dobijemo dodatne informacije i nezvanično smo saznali da su oni upoznati sa ovim slučajem ali da ne mogu ništa preduzeti dok od gospodina Konfortija ne dobiju svu dokumentaciju na osnovu koje bi utvrdili da li je rješavanje ovog slučaja u njihovoj nadlježnosti.
Nisim Komforti, kako nam kaže, pokrenuo je još jedan sudski proces u Novom Pazaru za povraćaj drugog dijela imovine svoje majke i ujaka koga su 1943. u ovom gradu zaklali balisti a imovinu uzurpirali.
